باغات انار مَحال

خوبی‌های آب و خاک

صدای جاریِ آب قنات در باغ‌ها دست آدم را می‌گیرد که؛ بنشین، مرو، هیچ جای جهان هیچ خبری نیست. نشاط آبدار انار در دستان پینه‌بسته‌ی کویر دل آدم را شفا می‌دهد. هوای این کوچه باغ‌ها طراوت دارد، بوی خاک آبیاری شده جان آدم را تازه می‌کند و در دل این کوچه باغ‌ها، اقلیم کویری فراموش می‌شود.

مردم قدیم اردستان آب را از فرسنگ‌ها بالاتر از زیرزمین به سمت شهر هدایت کرده و شهر را پر کرده‌اند از باغ انار. از هر جای شهر با کمتر از ده دقیقه پیاده‌روی می‌شود به باغ انار رسید. محله‌ی محال بزرگترین و زیباترین مجموعه‌ی باغ‌های انار شهر را دارد. اردستان با قنات‌های متعددش آبیاری می‌شود، باغ‌های انار و دشت‌های سبزی و صیفی و غلاتش از این قنات‌ها آب می‌خورند.

در فصل انار اگر پیرمرد سخاتمند محالی دم در باغ تعارف کرد: "بفرمائید انار"، بروید داخل. او دنبال تماشاگر برای نمایشش می‌گردد بروید و مخاطب مزه‌ها و رنگ‌هایش شوید. پیرمرد اسامی انارهای محال را مثل اسامی بچه‌هایش توضیح می‌دهد؛

"انار شاهوار، مَنشا، سیاه، بی‌دونه، پوست سبزه. گر زِ هَر میوه بگذریم امسال، نگذریم از انار اردستان. محله‌ی محال بزرگترین محله‌ی اردستانه. انار اردستان خوشمزه است خانم، انار محال بی نظیر است آقا".

قدم زدن در کوچه باغ‌های محال، تجربه‌ی طراوت و خُنکی وسط شهر کویری اردستان است.